Rozdział 26 :)

Siemango : 3

Co tamm? U mnie bosko, bo weekend ;p

Sorki za te anonimowe komentarze na dole -,- Moje przyjaciółki kazały mi dodać następny i spamiły...Chyba muszę zablokować komentarze dla anonimów...heh. No, ale nieważne. Rozdział dedykuję mojej najbardziej kochanej osobie jaką znam, Martynce! <3

~~

Louis: Jestem zakochany w pewnej dziewczynie...

Myślałam, że umrę. Przed chwilą obudziłam się koło niego, a on mi teraz wyskakuje z tekstem, że kogoś kocha. Przełknęłam ślinę i powiedziałam:

Ja: Powiedz jej...

L:Powiedziałem.

No pięknie. Myślałam, że się popłaczę. Dalej jednak ciągnęłam temat:

Ja: I co powiedziała??!!

L: Powiedz jej...

 *oczami Sary*

To była najsłodsza rzecz jaką w życiu słyszałam. Bez zbędnych słów zbliżyłam się do Louisa i wpiłam w jego usta.

Z powrotem opadliśmy na łóżko. Lou wtopił swoje dłonie w moje włosy. Całowaliśmy się tak, że po chwili musieliśmy skoczyć żeby nabrać powietrza. Brunet położył się obok mnie i chwycił mnie za rękę. Skierował swoje piękne niebieski oczy na mnie. Uśmiechnął się i jego wzrok powędrował na sufit.

Uśmiech nie znikał mu z twarzy. Przyglądałam mu się z zainteresowaniem, próbując odgadnąć o czym myśli.

Nie byłam dobre w te klocki więc też zwróciłam się w stronę sufitu. Sama zaczęłam się zastanawiać, co właściwie tu robię?

W innym kraju, w objęciach nieziemskiego chłopaka.

Dlaczego tu jestem? I czy powinnam tu być? Chyba znam odpowiedź na to pytanie, ale jeszcze nie jestem pewna.

*oczami Liama*

Nie powiem, że nie zrobiło mi się przykro. Ale może po prostu nie mogła przyjść? Nie, pewnie nawet nie chciała przyjść.

Czy w ogóle przez te 7 lat choć raz o mnie pomyślała? W końcu byliśmy najlepszymi przyjaciółmi... Ja martwiłem się o nią cały czas. Wiem, jednak że Jus nie lubiła się przejmować. Zawsze mówiła, że ''żyje chwilą''. Jus...Jak ja dawno tak nie mówiłem.

Z moich przemyśleń wyrwał mnie dźwięk mojego telefonu. Z pełną nadzieją sięgnąłem po telefon.

*oczami Dorii*

Gdy już powiedziałam, to co miałam powiedzieć podniosłam się z murka i zrobiłam kilka kroków do przodu. Odwróciłam się do Zayna i powiedziałam:

-Idziesz czy będziesz tam marzł? -uśmiechnęłam się.

Chłopak potrząsnął głową i podszedł do mnie. Szliśmy w ciszy. Pierwszy raz w życiu nie wiedziałam co mam powiedzieć.

Ale w sumie cisza mi nie przeszkadzała. Była wręcz całkiem przyjemna. Szliśmy we dwoje wpatrując się w gwiazdy na niebie.

*oczami Ginny*

Gdy tylko weszliśmy do pokoju skierowałam się ku łazience.

Przed drzwiami stanął jednak Niall.

Bez zbędnych słów zrozumiałam co chodzi mu po głowie.

Wzięłam go za rękę i razem weszliśmy do łazienki.

Odkręciłam ciepłą wodę i zrzuciłam siebie ubrania, zostając w samej bieliźnie. Niall popatrzył na mnie miną szczeniaczka.

-Na więcej teraz nie licz, Horan. -powiedziałam zadziornie.

Trochę zasmucony blondynek też zdjął z siebie mokre ubrania.

Weszliśmy pod prysznic, całując się. Długo w ubraniach jednak nie wytrzymaliśmy... Usłyszeliśmy jak dzwoni mój telefon, ale postanowiłam go zignorować. Jednak po 20 sygnale dałam za wygraną i owinęłam się w szlafrok. Podeszłam do swojej torby i zaczęłam szukać dzwoniącej komórki. Nacisnęłam zieloną słuchawkę, jednak w tym momencie telefon ucichł i już nie dzwonił. Numer był mi nieznany, więc odłożyłam telefon. Odwróciłam się w stronę łóżka, gdzie czekał już na mnie Nialler. Popatrzył na mnie zalotnie i kontynuowaliśmy to, co zaczęliśmy w łazience.

*oczami Arii*

Rano obudziłam się obok Hazzy, który słodko spał. Popatrzyłam na telefon i odczytałam sms'a o nagłej próbie. Próbowałam wstać tak aby nie obudzić Harolda, jednak moja koordynacja jak zwykle zawiodła. Z wielkim hukiem upadłam na ziemię. Harry od razu przetarł oczy i zaczął się rozglądać. Gdy zobaczył mnie na ziemi miał minę jakby zaraz miał wybuchnąć śmiechem. Nie wytrzymaliśmy i oboje po chwili śmialiśmy się zaistniałej sytuacji.

Po dłuższej głupawce wstałam i skierowałam się w stronę łazienki.

Wzięłam szybki prysznic, wysuszyłam włosy i spięłam je w koka. Ubrałam się w:

Harry był już prawie gotowy. Wszedł do łazienki odświeżył się i już po chwili jechaliśmy w stronę sali, gdzie miała się odbyć moja alarmowa próba. Hazza wysadził mnie bardzo blisko wejścia. 

Sam pojechał na próbę z chłopakami.

Popędziłam do sali, którą pokazała mi jakaś kobieta. Byli już tam wszyscy oprócz Ginny.

''Nieźle musieli się wczoraj zabawić''- pomyślałam.

Skyler <trenerka> opowiedziała nam szczegółowo o przebiegu koncertu. Nie wiem, który raz. Trening przebiegł w mgnieniu oka.

Po treningu Skyler poprosiła mnie abym chwilę została.

S: Powiedz Ginny, że naprawdę jej współczuję.

Ja: Że co?

Myślałam, że się przesłyszałam.

Ja: A z jakiego powodu?

S: Ty nie wiesz?

Popędziłam do szatni po mój telefon i odczytałam wiadomość od Ginny.

Jest dwudziestka szóstka :) CO sądzicie?

Zauważyłam, że się sprawdza, więc pytanka:

1) Co pomyślała Sara?

2) Kto napisał do Liama?

3) Kto dzwonił wtedy do Ginny i co się stało, że nie było jej na treningu?

CZYTASZ=KOMENTUJESZ