Rozdział 22 :)

Aloha *^.^* 

Co tamm u was? :) Dziękuję za wszystkie komentarze! :D Jesteście niesamowici ;p

Dobra, teraz zarzucę Was linkami xd

http://biczplisajemdajrekszoner.blogspot.com/ <-- mój nowy blog, który prowadzę z przyjaciółką

http://ask.fm/TheMrsHazza <--mój ask

https://twitter.com/TheMrsHazza <--- mój twitter

https://www.facebook.com/pages/Zmieniam-status-w-zwi%C4%85zku-bo-One-Direction/254129224689611?ref=hl <--- oraz mój fanpage ;)

Jak wam się nudzi to wbijajcie ;D

*oczami Justine*

~~

Czekając na posiłek, zauważyłam coś interesującego.

Była to ulotka o tym że poszukują nowych talentów. Jak byłam młodsza kochałam śpiewać i umiem nawet grać na fortepianie.

W sumie, zawsze warto spróbować. Co mam do stracenie?

Wyrwałam ulotkę i odebrałam moją kanapkę. Popędziłam do najbliższej kafejki internetowej i wydrukowałam tekst mojej ulubionej piosenki. Potem pobiegłam do sklepu z używanym sprzętem muzycznym. Używanym, dlatego że właścicielka była koleżanką mojej mamy i zawsze pozwoliła mi trochę pograć. 

Weszłam do sklepu i pani Johnson <bo tak się nazywała> popatrzyła na mnie jakby zobaczyła ducha. Nie widziałyśmy się od pogrzebu mamy. Wyjaśniłam o co chodzi i bez zastanowienia wpuściła mnie na zaplecze, gdzie stał stary, zabytkowy fortepian.

Musiałam się mocno spiąć, gdyż przesłuchanie było już jutro. Wiem, to szaleństwo, ale taka już jestem szalona i niezrównoważona. O dziwo wszystko pamiętałam. Mama uczyła mnie tej piosenki. To ona nauczyła mnie grać na fortepianie.

I to właśnie na tym fortepianie. Dlatego miał on dla mnie szczególną wartość. 

~wieczór~

Ćwiczyłam do późna. Do domu wróciłam chyba po 0.00.

Zdjęłam z siebie ciuchy i opadłam na łóżko. Zasnęłam.

~rano~

Obudził mnie dźwięk budzika. Dobrze, że go nastawiłam, bo w ogóle bym nie wstała. Była 9.30 przesłuchania zaczynały się o 10.30.

Wstałam i poszłam do łazienki. Po 20 minutach byłam już umyta, umalowana i ubrana w to:

Wzięłam w usta jabłko, które kupiłam wracając wczoraj do domu.

Gdy podeszłam pod budynek, kolejka ciągnęła się aż do wejścia.

Poszłam się zapisać i po jakiś 5 godzinach <byłam ostatnia, ja i to moje szczęście -.-> weszłam do pokoju przesłuchań.

Był tam fortepian i dwa krzesła.

Na jednym siedział jakiś kolo w garniturze, a na drugim...Liam.

Co on tu robił? Patrzył w ziemię. Postanowiłam, że i tak zaśpiewam. Facet w garniturze powiedział, gdy tylko weszłam:

-Justine Thomas?

W tym momencie Liam podniósł głowę i patrzył na mnie.

Spuściłam wzrok w ziemię. Pokiwałam głową, żeby potwierdzić moje imię i nazwisko. Usiadłam nieśmiało przy fortepianie i czułam wzrok Liama i tego obok. Wzięłam głęboki oddech i zaczęłam:

Skończyłam. Przez chwilę była cisza. Było słychać tylko bicie mojego serca. Po kilku sekundach odezwał się pan w gajerze:

-Jesteś niesamowita! Najlepsza z wszystkich! 

Potem zwrócił się do Liama:

-Musicie z nią nagrać! To będzie coś niesamowitego!

Usłyszałam TEN głos:

-Jasne, byłoby świetnie. -powiedział nieśmiało Liam.

Pan, który przypominał mi wyglądem królika Bucksa podał mi jakąś wejściówkę i powiedział:

- Przyjdź jutro o 11.00, a omówimy wszystko dokładnie.

Uśmiechnęłam się <nie robiłam tego od kilku miesięcy, może lat>

i wzięłam wizytówkę.

P: Niestety muszę już lecieć. 

Powiedział i wyszedł z sali. Już chciałam wyjść, kiedy za nadgarstek złapał mnie ON. 

*oczami Sary*

~~

L: Zostaniesz tutaj? Ze mną?

Byłam zszokowana propozycją, choć nie powiem była bardzo kusząca.

Ja: Louis, bardzo bym chciała, ale nie będę robić ci problemów. Gazety i tak już mają wiele do napisania...

Louis popatrzył mi w oczy i pocałował.

L: Kiedy ty się w końcu oduczysz nazywać siebie problemem?

Wziął mnie za rękę i poszliśmy do hotelu.

*oczami Zayna*

Idealna randka. Idealna dziewczyna. Idealne miejsce. Wszystko to miałem. Moją radość przerwała ONA. Perrie. Moja była dziewczyna. Nie chodziło o to, że się nienawidziliśmy, czy coś, ale wiecie jak to jest. Rozstaliśmy się, bo nie mieliśmy dla siebie czasu. Mieliśmy zostać przyjaciółmi i takie pierdoły, ale w prawdziwym życiu to się nigdy nie sprawdza.

P: Hej Zayn! 

Ja: Hej Perrie..-powiedziałem tak niezręcznie, że chyba każdy to odczuł.

Dorii popatrzyła na mnie i powiedziała:

- Może mi przedstawisz?

Ja: Dorii to jest Perrie, Perrie to jest Dorri.

Dziewczyny podały sobie dłonie.

D: Mogę się spytać skąd się znacie? -powiedziała przyjacielsko Dorii.

Modliłem się aby Perrie nie powiedziała prawdy.

P: Jestem...dawną znajomą Zayna.

Perrie zachowała się naprawdę fajnie. Chyba zrozumiała, że Dorii nie jest tylko przyjaciółką.

D: Może się dosiądziesz?

P: Nie, naprawdę. Nie będę przeszkadzać. Przyszłam się tylko przywitać.

D: Nie będziesz przeszkadzać! Siadaj!

Po wielu staraniach Dorii, Perrie usiadła z nami.

Dziewczyny nawijały jak szalone.

Moją niezręczność dobijało to, że się naprawdę polubiły.

Jest 22 ^^

Jak Wam się podoba? Moim zdaniem nudny, ale oceńcie sami ;o

Na koniec pytania:

1)Co Liam powie/zrobi w sprawie Justine?

2) Czy Justine nagra kawałek z chłopcami?

3) Co się wydarzy z Louisem i Sarą?

4) Czy Perrie i Dorii zostaną przyjaciółkami czy to tylko niecna anegdotka Perrie?

Czytaj, a się przekonasz! :D